សូមអរព្រះគុណចំពោះព្រះពុទ្ធ Namo Sakyamuni

សូមអរព្រះគុណចំពោះណាម៉ូ ដែលជាព្រះមហាមេត្តាករុណាដ៏ឧត្តុង្គឧត្តម ដែលបានរំដោះទុក្ខ និងបំផុសបំផុលដ៏ធំធេង ព្រះអង្គម្ចាស់ Guanshiyin Bodhisattva, Mahasttva ។

សូមអរព្រះគុណចំពោះព្រះពុទ្ធ ព្រះពោធិសត្វ និងនាគការពារសួគ៌ា

អរគុណអ្នកណែនាំរបស់ខ្ញុំ នាយក Lu Junhong

ថ្ងៃនេះខ្ញុំសូមចែករំលែកបទពិសោធន៍របស់ខ្ញុំក្នុងការដោះស្រាយទុក្ខសោកដែលខ្ញុំមានជាមួយគ្រួសាររបស់ខ្ញុំបន្ទាប់ពីបានរៀនព្រះពុទ្ធសាសនា ហើយការដែលគ្រួសារខ្ញុំចេញពីការប្រឆាំងទៅនឹងការគាំទ្រការរៀនព្រះពុទ្ធសាសនារបស់ខ្ញុំ ប្រសិនបើមានអ្វីមិនសមហេតុផល ឬមិនសមរម្យនៅក្នុងអ្វីដែលខ្ញុំចែករំលែកនៅថ្ងៃនេះ សូមអធ្យាស្រ័យផង ដោយព្រះអវៈគោតកៈ ព្រះពោធិសត្វ និងព្រះធម៌ទេសនា។

ខ្ញុំបានជួបប្រទះវិធីសាស្រ្តខាងវិញ្ញាណនៅក្នុងឆ្នាំ 2014 ហើយបានចាប់ផ្តើមរៀនសូត្រសូត្រក្នុងខែមករា 2015 ។ បន្ទាប់​ពី​សូត្រ​ព្រះ​សូត្រ​រួច ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ថា ខ្ញុំ​មិន​មាន​ពេល​គ្រប់​គ្រាន់ ខ្ញុំ​ក្រោក​ពី​ម៉ោង​ប្រហែល​ប្រាំ​ព្រឹក ដើម្បី​សូត្រ​ព្រះ​សូត្រ ខ្ញុំ​មិន​មាន​ពេល​និយាយ​ជាមួយ​ប្ដី​ទេ។ ហើយខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាវាខ្ជះខ្ជាយពេលវេលា។ រំពេចនោះ ថ្ងៃមួយ ប្តីរបស់ខ្ញុំបានសួរខ្ញុំថា តើខ្ញុំឆ្កួតទៅសិក្សាព្រះពុទ្ធសាសនាទេ ហើយខ្ញុំបានដឹងថា ខ្ញុំបានឱ្យគាត់មានបញ្ហាជាមួយព្រះពុទ្ធសាសនា។ នៅពេលនោះ ខ្ញុំចង់មកសាលា Guanyin ដើម្បីបំពេញកាតព្វកិច្ច ប៉ុន្តែគាត់មិនយល់ព្រម ដូច្នេះខ្ញុំត្រូវលួចលាក់បំពេញកាតព្វកិច្ចដោយមិនបានប្រាប់គាត់ ដោយសូត្រសូត្រពេលគាត់មិននៅផ្ទះ ហើយសូត្រមន្ត Knot-Untying Mantra ៤៩ ដង និង​សូត្រ​បេះដូង ៧ ដង​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ។

ខ្ញុំបានស្តាប់សំណេររបស់លោកគ្រូច្រើន ហើយខ្ញុំយល់ថា ពេលយើងប្រតិបត្តិព្រះពុទ្ធសាសនា យើងមិនអាចឱ្យសមាជិកគ្រួសារយើងមានកម្មផលទេ បើមិនដូច្នេះទេ ខ្លួនយើងក៏នឹងមានកម្មផលដែរ។ មាន​មនុស្ស​ជាច្រើន​ប្រាប់​លោក​គ្រូ​ថា សមាជិក​គ្រួសារ​ពួកគេ​ប្រឆាំង​នឹង​ការ​ប្រតិបត្តិ​ព្រះពុទ្ធសាសនា លោកគ្រូ​មាន​ប្រសាសន៍​ថា អ្នក​ត្រូវ​ធ្វើ​ខ្លួន​ជា​ព្រះពោធិសត្វ​មុន​នឹង​គ្រួសារ​របស់​អ្នក​នឹង​ជឿ​។ ដើម្បី​ឲ្យ​ស្វាមី​ខ្ញុំ​ជួយ​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​បាន​ព្យាយាម​អស់​ពី​សមត្ថភាព​ដើម្បី​កែប្រែ​ខ្លួន​ឯង។ យើង​ធ្លាប់​ឈ្លោះ​គ្នា​រឿង​តូចតាច​ដូច​ជា​អ្នក​ណា​យក​ធុង​សំរាម អ្នក​ណា​លាង​ចាន និង​អ្នក​ណា​លាង​បង្គន់។ បន្ទាប់ពីទៅដល់សាលាពុទ្ធសាសនា ខ្ញុំឃើញថាគ្រប់គ្នាប្រញាប់ប្រញាល់ធ្វើរឿងទាំងនេះ ហើយពួកយើងនៅតែឈ្លោះគ្នាអំពីរឿងនេះ ដែលពិតជាល្ងង់ណាស់។ ដូច្នេះខ្ញុំបានផ្លាស់ប្តូរខ្លួនឯង ហើយធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងនៅផ្ទះ ហើយឈប់ត្អូញត្អែរ។ ថ្ងៃ​មួយ ប្តី​របស់​ខ្ញុំ​បាន​រក​ឃើញ​សម្លៀក​បំពាក់​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​បាន​សួរ​ខ្ញុំ​ថា តើ​ពួក​គេ​សម្រាប់​អ្វី ខ្ញុំ​គ្មាន​ជម្រើស​អ្វី​ក្រៅ​ពី​សារភាព​ប្រាប់​គាត់​ថា គាត់​មិន​បាន​បន្ត​ទៀត​ទេ ខ្ញុំ​ដឹង​ថា​គាត់​បាន​យល់​ព្រម​យ៉ាង​ច្បាស់​ថា​ខ្ញុំ​នឹង​ធ្វើ​ជា​អ្នក​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត។ អរគុណព្រះពោធិសត្វ!

ប្រហែលឆ្នាំ 2018 ប្តីរបស់ខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមយល់ព្រមឱ្យខ្ញុំសិក្សាព្រះពុទ្ធសាសនានិងសូត្រសូត្រ។ មានពេលមួយ នៅពេលដែលប្តីរបស់ខ្ញុំត្រលប់មកពីញ៉ាំអាហារជាមួយមិត្តរបស់គាត់ គាត់បានប្រាប់ខ្ញុំថា ការបង្រៀនខាងវិញ្ញាណរបស់មិត្តគាត់មិនត្រឹមត្រូវទេ។ ខ្ញុំ​គ្រាន់​តែ​ថា មើល​ខ្ញុំ​រៀន​ច្រើន​ឆ្នាំ​មក​ហើយ តើ​អ្នក​គិត​ថា​ខ្ញុំ​អាក្រក់ ឬ​សុចរិត? គាត់និយាយត្រូវ។

ស្រាប់តែមានថ្ងៃមួយ ស្រាប់តែខ្ញុំសង្កេតឃើញថា បង្គន់អនាម័យស្អាតខ្លាំងណាស់ ពេលខ្ញុំសួរគាត់អំពីរឿងនេះ គាត់បាននិយាយថា កាលគាត់នៅជាទាហាន គាត់ក៏រៀនពីរបៀបសម្អាតបង្គន់ដែរ ។ ខ្ញុំដឹងថាវាគឺជាការផ្លាស់ប្តូររបស់ខ្ញុំដែលបានប៉ះគាត់។

ខ្ញុំ​ចង់​រៀបចំ​អាសនៈ​ព្រះពុទ្ធ​សាសនា​ឲ្យ​បាន​ឆាប់​តាម​ដែល​ខ្ញុំ​រៀន​វិធី​ខាង​វិញ្ញាណ​ក្នុង​ឆ្នាំ ២០១៥ ខ្ញុំ​បាន​អង្វរ​គាត់​ច្រើន​ដង ហើយ​បាន​សួរ​គាត់​បី​ដង ប៉ុន្តែ​គាត់​ឆ្លើយ​ថា​ទេ ។ ព្រះ​គ្រូ​មាន​សង្ឃ​ដីកា​ថា ដើម្បី​តាំង​អាសនៈ​ព្រះពុទ្ធ​ត្រូវ​មាន​បុណ្យ ខ្ញុំ​គិត​ថា​ត្រូវ​តែ​បុណ្យ​កុសល​របស់​ខ្ញុំ​មិន​គ្រប់ ដូច្នេះ​ខ្ញុំ​ប្រាប់​ខ្លួន​ឯង​ថា ត្រូវ​បន្ត​ប្រឹងប្រែង​ធ្វើ​ខ្លួន​ឲ្យ​បាន​ល្អ បំបាត់​កម្ម​ផល។ ពាក្យបណ្តឹង។ មុននឹងជំងឺរាតត្បាត ខ្ញុំបានយល់សប្តិឃើញមិត្តភ័ក្តិរបស់ប្តីខ្ញុំនិយាយមកយើងថា “ខ្យល់ភ្លៀងនៅខាងក្រៅ សូមទុកបន្ទះព្រះពោធិសត្វ Guanyin នេះខ្ញុំប្រាប់ប្តីខ្ញុំហើយ ខ្ញុំនៅតែចង់ រៀបចំអាសនៈព្រះពុទ្ធ។ ខ្ញុំ​បាន​បួងសួង​ដល់​ព្រះពោធិសត្វ​ក្នុង​សាល​ព្រះពុទ្ធ​សាសនា ហើយ​ប្រាប់​អំពី​រឿង​នោះ ដោយ​មិន​នឹក​ស្មាន​ដល់​នោះ ខ្ញុំ​ក៏​ស្ទុះ​ឡើង​ដោយ​ក្ដី​រីករាយ! ប្រាប់គាត់ថាខ្ញុំមិនដឹងពីរបៀបផ្ញើអ៊ីមែលទេ ហើយអ្នកអាចជួយខ្ញុំសរសេរទៅក្រុមដកថយដើម្បីស្នើសុំអាសនៈព្រះពុទ្ធសាសនា។ បន្ទាប់​ពី​រៀប​ចំ​អាសនៈ​ព្រះពុទ្ធ​សាសនា​ហើយ ប្តី​របស់​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ទាក់​ទង​នឹង​អ្នក​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​មក​កាន់​ខ្ញុំ​ថា​៖ «​សាល​ព្រះពុទ្ធ​សាសនា​របស់​លោក​ល្អ​ណាស់ ខុស​ពី​កន្លែង​ផ្សេង​ទៀត ខ្ញុំ​ដឹង​គុណ​យ៉ាង​ខ្លាំង​ក្នុង​ថ្ងៃ​បង្កើត​អាសនៈ បងប្អូនបានជួយខ្ញុំដោយស្ងៀមស្ងាត់។ គាត់បានឃើញថាមានកថាខណ្ឌមួយនៅក្នុងលិខិតអញ្ជើញដែលធ្វើសេចក្តីប្រាថ្នាដោយផ្អែកលើស្ថានភាពផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់ ហើយគាត់ឆ្ងល់ថាតើគាត់អាចធ្វើសេចក្តីប្រាថ្នាដោយរបៀបណា? ទីបំផុត​លោក​បាន​ធ្វើ​ពិធី​អុជ​ធូប​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ។ ចាប់ពីថ្ងៃដែលព្រះអង្គឡើងអាសនៈពុទ្ធសាសនារហូតមកដល់ថ្ងៃនេះ ព្រះអង្គទទូចសុំអុជធូបជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយឥឡូវនេះព្រះអង្គក៏បានចាប់ផ្ដើមសូត្រមន្តមហាមេត្តា។ អរគុណការអនុវត្តន៍ជាក្រុម អរគុណបងប្អូន!

បន្ទាប់ពី​អាសនៈ​ព្រះពុទ្ធ​ត្រូវបាន​គេ​រៀបចំ​រួចរាល់ បងស្រី​របស់​ម្តាយក្មេក​របស់ខ្ញុំ​បាន​មក​ដល់​ផ្ទះ នាង​បាន​បន្ត​ចង្អុល​ទៅកាន់​អាសនៈ​ព្រះពុទ្ធ​សាសនា ហើយ​និយាយថា “​មើល​អាសនៈ​ព្រះពុទ្ធ​សាសនា​នេះ​ខុសពី​អ្នកដទៃ​។ ខ្ញុំ​ដឹង​ថា​គាត់​បាន​ទទួល​ស្គាល់​វិធីសាស្ត្រ​ខាង​វិញ្ញាណ​ពី​បាត​ដួង​ចិត្ត​គាត់។ សូមអរព្រះគុណព្រះពោធិសត្វ Guanyin!

ពេល​នេះ​បន្ទាប់​ពី​អុជ​ធូប​ហើយ ប្តី​ខ្ញុំ​ស្តាប់​ធម៌​ទេសនា​ព្រឹក​ព្រលឹម​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ។ ខ្ញុំពិតជាដឹងគុណចំពោះរថភ្លើងសម័យដើមដែលបានសិក្សាព្រះពុទ្ធសាសនា មានការពិតជាច្រើនដែលគាត់មិនបានស្តាប់នៅពេលខ្ញុំប្រាប់គាត់ ប៉ុន្តែគាត់បានផ្លាស់ប្តូរគំនិតរបស់គាត់បន្ទាប់ពីបានស្តាប់ពួកគេនៅលើរថភ្លើងដំបូង។ ថ្ងៃមួយគាត់បានឮលោកម្ចាស់និយាយថា បើមនុស្សប្រើភាសាអាក្រក់ នរកនឹងកត់ត្រា ហើយគាត់បានសួរខ្ញុំថា “តឹងរ៉ឹងប៉ុណ្ណា!” វាមិនអីទេក្នុងការនិយាយអំពីវា? ខ្ញុំ​បាន​និយាយ​ថា អ្នក​ត្រូវ​សាប​ព្រោះ​ដោយ​ខ្លួន​ឯង ហើយ​ទទួល​វា​ដោយ​ខ្លួន​ឯង។ ខ្ញុំ​មិន​ដែល​ឮ​គាត់​ប្រើ​ភាសា​អាក្រក់​តាំង​ពី​ពេល​នោះ​មក។ កាល​ពី​មុន គាត់​មិន​យល់​ស្រប​នឹង​ខ្ញុំ​ដែល​ធ្វើ​ជា​អ្នក​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត ឥឡូវ​នេះ​បើ​មាន​រឿង​នៅ​ផ្ទះ ហើយ​ខ្ញុំ​ថា​ឈប់​សម្រាក មិន​ទៅ​បំពេញ​កាតព្វកិច្ច​ទេ គាត់​នឹង​និយាយ​ថា ឯង​គួរ​ទៅ​បំពេញ​កាតព្វកិច្ច។ ហាម​ឃាត់​អ្នក​ពី​ការ​ធ្វើ​បុណ្យ បើ​មិន​ដូច្នេះ​ទេ អ្នក​នឹង​ដួល ទោះ​បី​ដើរ​លើ​ផ្លូវ​រាប​ស្មើ​ក៏​ដោយ។

ពេលខ្លះខ្ញុំនឹងនិយាយអំពីសិទ្ធិ និងកំហុសរបស់អ្នកដទៃ ហើយគាត់នឹងរំលឹកខ្ញុំថា អ្នកគឺជាអ្នកប្រកបរបរពេញម៉ោង ហើយខ្ញុំជាអ្នកធ្វើការក្រៅម៉ោង អ្នកជាមនុស្សឧស្សាហ៍ព្យាយាម ដូច្នេះអ្នកមិនអាចធ្វើការងារ ostomy បានទេ បើមិនដូច្នេះទេ។ កិច្ចការផ្ទះនឹងឥតប្រយោជន៍។ ពេល​យើង​និយាយ​ពី​សិទ្ធិ​និង​កំហុស​របស់​មិត្ត​យើង​បាន​និយាយ​ពីរ​ឬ​បី​ប្រយោគ​ចប់​ពេល​ពួក​យើង​ទាំង​ពីរ​ឈប់​នៅ​ពេល​តែ​មួយ ហើយ​សួរ​ថា​ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​យើង​ត្រូវ​មាន​អូស្តូមី? ខ្ញុំ​ពិត​ជា​មាន​អារម្មណ៍​ថា​នៅ​ពេល​នោះ​ចិត្ត​យើង​នៅ​ជាមួយ​គ្នា យើង​បាន​ដើរ​លើ​មាគ៌ា​ព្រះពុទ្ធ​សាសនា ហើយ​យើង​មិន​បាន​ធ្វើ​អត្ថាធិប្បាយ​ពី​កិច្ចការ​អ្នក​ដទៃ​ទេ។ ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ថា​ក្រោយ​ពី​បាន​រៀន​សូត្រ​ព្រះ​ពុទ្ធ​ទើប​យើង​បាន​រស់​នៅ​ជា​ប្ដី​ប្រពន្ធ​ពិត​ប្រាកដ ហើយ​យើង​គិត​គូរ​ដល់​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក​ក្នុង​គ្រប់​យ៉ាង ហើយ​តែង​ដឹង​គុណ​ចំពោះ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក។ វា​ពិត​ជា​មាន​អារម្មណ៍​គួរ​ឱ្យ​អស់​សំណើច​ណាស់​ក្នុង​ការ​គិត​អំពី​ការ​ពិត​ដែល​ប៉ុន្មាន​ទសវត្សរ៍​កន្លង​មក​នេះ អ្នក​បាន​បន្ទោស​ខ្ញុំ ហើយ​ខ្ញុំ​បាន​បន្ទោស​អ្នក​ចំពោះ​រឿង​តូចតាច។

ការ​ប្រតិបត្តិ​ព្រះពុទ្ធសាសនា​ក៏​បាន​ដោះស្រាយ​ការ​សោកសៅ​រវាង​ម្តាយក្មេក​និង​ខ្ញុំ និង​ព្យាបាល​ជំងឺ​ធ្លាក់​ទឹកចិត្ត​របស់​ខ្ញុំ​ផង​ដែរ ។ បន្ទាប់​ពី​យើង​រៀប​ការ​ហើយ យើង​បាន​រស់​នៅ​ជាមួយ​ម្ដាយ​ក្មេក។ ម្តាយក្មេករបស់ខ្ញុំចូលចិត្តប្រើទឹកចេក (ស្តើង) ដើម្បីលាងផ្ទះបាយ និងបោកអ៊ុតបោកខោអាវ ខ្ញុំមិនអាចឃាត់គាត់ចោល ហើយទិញវាម្តងទៀត រវាង​ម្តាយក្មេក និង​កូនប្រសា​ដែល​ធ្វើ​ឱ្យ​យើង​តែងតែ​ឈ្លោះប្រកែក​គ្នា​។ នៅទីបញ្ចប់ ពួកយើងរស់នៅដាច់ដោយឡែកពីគ្នា ប៉ុន្តែខ្ញុំកើតជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត គេងមិនលក់ ហើយតែងតែទៅជួបគ្រូពេទ្យ។ ខ្ញុំ​មិន​បាន​សិក្សា​ព្រះ​ពុទ្ធ​នៅ​ពេល​នោះ​ទេ ហើយ​ខ្ញុំ​មាន​ការ​ច្របូកច្របល់​ក្នុង​ចិត្ត​ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ថា​ជា​កំហុស​របស់​អ្នក​ដទៃ ហើយ​ខ្ញុំ​នឹង​យំ​រាល់​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​និយាយ។

បន្ទាប់​ពី​បាន​ជួប​ប្រទះ​នឹង​វិធីសាស្ត្រ​ខាង​វិញ្ញាណ និង​បាន​ស្តាប់​ធម៌​ទេសនា​របស់​ព្រះពុទ្ធ​សាសនា ទើប​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា​ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​រឿង​តូចតាច​អាច​បង្ក​ជម្លោះ​ច្រើន​យ៉ាង​នេះ​មក​ពី​ជោគ​វាសនា​អាក្រក់​ក្នុង​ជីវិត​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​នាក់​នេះ។ ខឹងខ្លាំងណាស់ក្នុងជីវិតមុន។ ខ្ញុំចាប់ផ្តើមហ្វឹកហាត់ខ្លួនឯងកាលពីមុន រាល់ពេលដែលម្តាយក្មេកស្តីបន្ទោសខ្ញុំ គាត់នឹងនិយាយអ្វីមួយដោយនិយាយថាខ្ញុំជាអ្នកដែលគាត់បង់ប្រាក់ឱ្យរៀបការហើយខ្ញុំត្រូវតែស្តាប់គាត់ហើយខ្ញុំនឹងលោតឡើង។ បន្ទាប់​ពី​ខ្ញុំ​ចាប់​ផ្ដើម​ប្រតិបត្តិ​ព្រះ​ពុទ្ធ​ហើយ ខ្ញុំ​បាន​សុំ​ព្រះ​អវឡោគី​ទេវ​រ៉ា​ពោធិសត្វ​ឲ្យ​ពរ​ខ្ញុំ ម្ដាយ​ក្មេក​ស្តី​បន្ទោស​ខ្ញុំ ដូច្នេះ​ខ្ញុំ​មិន​ចង់​ខឹង​ទេ។ ដំបូង​ឡើយ​វា​ពិបាក ប៉ុន្តែ​បន្ទាប់​ពី​ការ​ព្យាយាម​ប៉ុន្មាន​ដង ខ្ញុំ​បាន​ជោគជ័យ។ បើ​នាង​ចង់​ជេរ​នាង នោះ​ជា​កម្រិត​របស់​នាង បើ​ខ្ញុំ​មិន​ទទួល​ទេ ខ្ញុំ​ចិត្ត​ធំ​ពេក។

ក្រោយមក ពេលខ្ញុំមកដល់សាលាពុទ្ធសាសនា ខ្ញុំឃើញថា មានបងប្អូនចាស់ៗជាច្រើន យកចិត្តទុកដាក់ចំពោះមនុស្សចាស់ ពេលឃើញបែបនេះ ខ្ញុំស្រក់ទឹកភ្នែកក្នុងចិត្ត ដោយគិតថា ខ្ញុំក៏មានមនុស្សចាស់នៅផ្ទះដែរ ហេតុអ្វីមិនគួរ។ ខ្ញុំល្អចំពោះនាង។ ខ្ញុំ​ចាប់​ផ្ដើម​ប្រែ​ចិត្ត ខ្ញុំ​បាន​សារភាព​ចំពោះ​ព្រះពោធិសត្វ ហើយ​បាន​សុំ​ទោស​នាង​ដោយ​ខ្លួន​ឯង នាង​បាន​យំ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​មាន​អារម្មណ៍​ថា​យើង​ទាំង​ពីរ​បាន​ដោះស្រាយ​ជា​ច្រើន។ កាល​ពី​មុន ពេល​ម្ដាយ​ក្មេក​ជេរ​ខ្ញុំ​រត់​ចោល។ បន្ទាប់ពីបានសិក្សាព្រះពុទ្ធសាសនារួចមក ពេលដែលខ្ញុំលឺនាងស្តីបន្ទោសអ្នកដ៏ទៃបែបនេះ សូម្បីតែនាងតិះដៀលខ្ញុំក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា នាងពិតជាមានអារម្មណ៍មិនស្រួល និងគួរឲ្យអាណិតខ្លាំងណាស់។ បន្ទាប់ពីបានរៀនព្រះពុទ្ធសាសនា ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាចិត្តរបស់ខ្ញុំបានផ្លាស់ប្តូរ ទោះបីជាអ្នកដ៏ទៃមិនបានផ្លាស់ប្តូរក៏ដោយ វានឹងល្អប្រសិនបើចិត្តរបស់ខ្ញុំបានផ្លាស់ប្តូរ។

ឥឡូវនេះ ម្តាយក្មេករបស់ខ្ញុំរស់នៅតែម្នាក់ឯង ដរាបណាខ្ញុំនៅសិង្ហបុរី ខ្ញុំព្យាយាមនាំគាត់ទៅញ៉ាំអាហារពេលព្រឹកជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ខ្ញុំ​បាន​និយាយ​ថា វា​មិន​មែន​ថា​នាង​ត្រូវ​ការ​ខ្ញុំ​នោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ថា​ខ្ញុំ​នឹង​មាន​អារម្មណ៍​កាន់​តែ​មាន​ភាព​សុខ​ស្រួល​ប្រសិន​បើ​ខ្ញុំ​ព្យាបាល​នាង​ឲ្យ​បាន​ល្អ។ ឥឡូវនេះនាងមានជំងឺភ្លេចភ្លាំង ហើយបន្តនិយាយដដែលៗ រាល់ពេលដែលនាងសួរខ្ញុំ ខ្ញុំបានព្យាបាលវាជាលើកទីមួយ។ ខ្ញុំ​ដឹង​គុណ​ខ្លាំង​ណាស់ ព្រោះ​ខ្ញុំ​មាន​ការ​អត់​ធ្មត់​បែប​នេះ ព្រោះ​ខ្ញុំ​បាន​រៀន​ពុទ្ធសាសនា។ តាមពិត កូនៗរបស់យើងឃើញអ្វីៗដែលយើងនិយាយ និងធ្វើក្នុងនាមជាឪពុកម្តាយ ដូច្នេះយើងត្រូវធ្វើការងារឱ្យបានល្អជាងនេះ។ ខ្ញុំនៅចាំបានថា មានពេលមួយខ្ញុំបានប្រាប់កូនស្រីតូចរបស់ខ្ញុំថា គាត់គួរតែហូបស្អាត ដើម្បីឱ្យពេលគាត់ចាស់ គាត់នឹងមានអាហារហូបរាល់ថ្ងៃ ដូចយាយរបស់គាត់ ប៉ុន្តែកូនស្រីខ្ញុំថា យាយគាត់មានបាយហូប ព្រោះកូនប្រុសគាត់រៀបការជាមួយប្រពន្ធល្អ។

ពេលបំពេញកាតព្វកិច្ចនៅសាលា Guanyin ខ្ញុំបានរៀនច្រើនពីអ្នកប្រកបរបររបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​ថា​មនុស្ស​ចាស់​ជាច្រើន​នៅ Guanyintang មាន​ថាមពល និង​សមត្ថភាព​ខ្លាំង ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​អ្វី​ទាំងអស់​ដោយ​ខ្លួន​ខ្ញុំ​ខ្ញុំ​ចាត់​ទុក​មនុស្ស​ចាស់​ទាំងអស់​ជា​គ្រូ​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​ខ្ញុំ​ត្រូវ​តែ​រៀន​ពី​ពួកគេ។ ការស្ម័គ្រចិត្ដនៅសាលា Guanyin ជាច្រើនឆ្នាំបានជួយខ្ញុំលុបបំបាត់កម្មផលជាច្រើន ខ្ញុំអាចមានអារម្មណ៍ថាការដើរលើផ្លូវទៅកាន់ Guanyin Hall គឺស្រាលណាស់។ ខ្ញុំស្រលាញ់ការមក Guanyin Hall ព្រោះខ្ញុំអាចមកបានតែមួយថ្ងៃក្នុងមួយសប្តាហ៍។ ដូច្នេះខ្ញុំបានទៅជួបម្តាយក្មេករបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំបានចាត់ទុកវាដូចជាមកសាលា Guanyin ដើម្បីធ្វើការងារស្ម័គ្រចិត្ត ដូច្នេះខ្ញុំអាចនាំគាត់ទៅញ៉ាំរាល់ថ្ងៃ ហើយដើរបានស្រួល។

លោក​គ្រូ​ថា ការ​ប្រតិបត្តិ​តាម​ព្រះ​ពុទ្ធ​មាន​ន័យ​ថា យើង​អាច​មាន​សុខភាព​ល្អ មាន​គ្រួសារ និង​មាន​សុខភាព​ល្អ​គ្រប់​ៗ​គ្នា។ អ្វី​ដែល​យើង​ត្រូវ​ធ្វើ​ឲ្យ​បាន​ល្អ​គឺ​ធ្វើ​ដូច​ជា​ព្រះពោធិសត្វ បើ​មាន​ឧបសគ្គ​ក្នុង​ការ​ប្រតិបត្តិ​ព្រះពុទ្ធ​សាសនា នោះ​ជា​កម្មផល​របស់​យើង។ នេះជាបទពិសោធន៍ និងការយល់ដឹងរបស់ខ្ញុំក្នុងការរៀនព្រះពុទ្ធសាសនា ប្រសិនបើមានអ្វីមិនសមហេតុផល ឬមិនស្មោះត្រង់ក្នុងអ្វីដែលខ្ញុំចែករំលែក ខ្ញុំសុំ Guanshiyin Bodhisatva និងព្រះធម៌ Protector មេត្តាអភ័យទោសដល់ខ្ញុំ។ សូមអរគុណបងប្អូនដែលបានស្តាប់។

បងប្រុស ម៉ា បានចែករំលែក