មាសគឺជាពស់ពុល

សុន្ទរកថា 20120929 នៅសាកលវិទ្យាល័យហាវ៉ាដ

 

ព្រះពុទ្ធ​មាន​សាវ័ក​មួយ​រូប​ឈ្មោះ​អានន្ទ ព្រះពុទ្ធ​និង​ព្រះអានន្ទ​កំពុង​ដើរ​លើ​ផ្លូវ ស្រាប់តែ​ឃើញ​ក្អម​មាស​នៅ​លើ​ផ្លូវ លុះ​ឃើញ​មាស ព្រះពុទ្ធ​ក៏​ត្រាស់​នឹង​ព្រះអានន្ទ​ថា «​ពស់​ពិស​» ។ ព្រះអានន្ទ​និយាយ​ភ្លាម​ថា បាទ ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ នេះ​ជា «ពស់​ពិស» ហើយ​អ្នក​ទាំង​ពីរ​ក៏​ដើរ​ចេញ​ទៅ ដោយ​មិន​បាន​មើល​សូម្បី​តែ​បន្តិច។ នៅ​មិន​ឆ្ងាយ​ប៉ុន្មាន​ក៏​មាន​ឪពុក​កូន​ជា​កសិករ​ដើរ​មក​ដល់​ស្រាប់តែ​ឃើញ​ពាង​នោះ​ក៏​បើក​មើល​ស្រាប់តែ​ឃើញ​មាស​ពេញ ។ គាត់​ត្រេកអរ​ណាស់​បាន​យក​មាស​មក​ផ្ទះ​ដោយ​សប្បាយ​ចិត្ត​បាន​យក​មាស​ប៉ុន្មាន​ដុំ​ទៅ​ទិញ​នៅ​ផ្សារ តែ​មាស​ទាំង​ប៉ុន្មាន​កាលពី​អតីតកាល​មាន​ស្នាម​ឆ្លាក់​នៅ​លើ​វា គ្រួសារ​រាជវង្ស​ត្រូវ​ចោរ ហើយ​ត្រូវ​ក្រុម​រាជវង្ស​ដេញ​តាម​ផ្លូវ។ ពួក​គេ​ជា​កសិករ​ដែល​មិន​ចេះ​អក្សរ ដែល​យក​មាស​ទៅ​ទិញ​របស់​នៅ​ទីផ្សារ ប៉ុន្តែ​ត្រូវ​គេ​ចាប់​យក​ទៅ​រដ្ឋាភិបាល។ ពេល​គេ​ចង​ដៃ​ជិត​នឹង​ត្រូវ​កាត់​ក្បាល គេ​និយាយ​ថា “ឥឡូវ​យើង​យល់​ថា​ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ព្រះពុទ្ធ​ទ្រង់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា ក្អម​មាស​នេះ​ជា “ពស់​ពិស”។ ដូច្នេះហើយ យើងត្រូវតែយល់ថា យើងមិនគួរមានគំនិតលោភលន់ទេ មនុស្សមិនគួរលោភលន់ឡើយ នៅពេលដែលអ្នកលោភលន់ ហើយមានគំនិតខុស នោះហេតុ និងផលរបស់អ្នកនឹងចាប់ផ្តើមផ្លាស់ប្តូរ។ បើមានការស្អប់ខ្ពើម ជាតិពុលមួយប្រភេទនឹងរីកដុះដាលក្នុងបេះដូង ដូច្នេះមនុស្សដែលមានចិត្តគំនិតអាក្រក់យូរៗទៅនឹងវិវត្តន៍ទៅជាជំងឺធ្ងន់ធ្ងរ។

 

ដូច្នេះហើយ មនុស្ស​ដែល​តែងតែ​មិន​សប្បាយចិត្ត​ប្រាកដជា​ឈឺ​ជាមិនខាន​។

ថយក្រោយ