មានព្រះសង្ឃវ័យក្មេងមួយអង្គដែលនិមន្តទៅសិក្សា លោកគ្រូដឹងថាជំនឿមិនរឹងមាំទេ ទើបសួរថា «ថ្ងៃណាលោកនឹងចាកចេញ?» ព្រះសង្ឃវ័យក្មេងថា «អាទិត្យក្រោយ ដំណើរវែងឆ្ងាយណាស់ ដូច្នេះខ្ញុំត្រូវធ្វើស្បែកជើងចំបើងពីរបីគូទៀត»។ ដោយ​សារ​គាត់​ខ្លាច​ភ្លៀង​នៅ​ពេល​គាត់​ចេញ​ទៅ​ក្រៅ មនុស្ស​មួយ​ចំនួន​បាន​ឲ្យ​ឆ័ត្រ​មក​គាត់ ដែល​ពេញ​បន្ទប់​សមាធិ​ទាំង​មូល។ ព្រះសង្ឃវ័យក្មេងនៅតែមិនចាកចេញទេ ដូច្នេះហើយចៅហ្វាយរបស់គាត់បានមកនិយាយថា “គណនាថាតើអ្នកអាចពាក់ស្បែកជើងទាំងនេះបានប៉ុន្មានថ្ងៃហើយតើអ្នកត្រូវការឆ័ត្រប៉ុន្មាន?”

មួយសប្តាហ៏ក្រោយមក ម្ចាស់ក៏មកម្តងទៀត ហើយនិយាយថា “ឆ័ត្រ និងចំបើង ល្មមហើយ ប្រហែលជួបនឹងទន្លេ និងទឹកហូរតាមផ្លូវ។ ស្អែកនេះ ខ្ញុំនឹងសុំអ្នកទាំងអស់ យកទូកទៅជាមួយ ហើយយកតាមខ្លួនទៅ!”។ គាត់លុតជង្គង់ចុះភ្លាម ហើយនិយាយថា “លោកគ្រូ ខ្ញុំនឹងចាកចេញភ្លាម ខ្ញុំមិនចង់យកអ្វីជាមួយខ្ញុំទេ។ ខ្ញុំគ្មានអ្វីត្រូវបារម្ភទេ!”

ពេល​ធ្វើ​អ្វី​មួយ អ្វី​ដែល​សំខាន់​មិន​ថា​អ្នក​មាន​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ទាំង​អស់​នោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​ការ​តាំង​ចិត្ត​របស់​អ្នក។ មានគោលដៅហើយនាំបេះដូងរបស់អ្នកទៅជាមួយ គោលដៅគឺនៅឆ្ងាយ ហើយផ្លូវនៅក្រោមជើងរបស់អ្នក រាល់ជំហានដែលអ្នកដើរនឹងនាំមកនូវផលចំណេញតិចតួច ប្រសិនបើអ្នកដាក់បេះដូងរបស់អ្នក នោះគ្រប់លក្ខខណ្ឌទាំងអស់នឹងត្រូវបានបំពេញ។ ឲ្យ​តែ​អ្នក​សិក្សា​ពុទ្ធសាសនា​ដោយ​ឧស្សាហ៍​ព្យាយាម នោះ​អ្នក​នឹង​មាន​ប្រាជ្ញា​គ្រប់​បែប​យ៉ាង!